Që nga viti 1908, është përdorur vetëm alfabeti latin. Gjuha shqipe ka 36 shkronja, 29 bashkëtingëllore dhe 7 zanore, dhe shkruhet fonetikisht në mënyrë të vazhdueshme.

Ajo përdor shkronjat a, b, c, ç, d, e, ë, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, p, q, r, s, t, u, v, x, y, zTinguj të tjerë përfaqësohen nga digrafet dh, gj, ll, nj, rr, sh, th, xh dhe zh riprodhuar. Këto digrafe konsiderohen njësi të pandashme dhe trajtohen si shkronja të veçanta (p.sh., në fjalorët e shqipes).